‘டெல்லி பாபு’வாக லிவிங்ஸ்டன் செய்திருக்கும் அலப்பறைகள் சுவாரசியம். தந்திரங்கள் நிறைந்த ஒரு அரசியல் தரகனின் பாத்திரத்தை மெட்ராஸ் ஸ்லாங்குடன் பேசி அமர்க்களப்படுத்தி விட்டார். ஜாடிக்கேற்ற மூடியாக இவருடன் கூடவே நடித்திருக்கும் பெண்ணின் நடிப்பும் அருமை. மந்திரியைப் பார்க்கச் செல்லும் போது அந்தப் பெண்ணையும் அழைத்துச் சென்று “மந்திரி பக்கத்துல உக்காந்து பக்குவமா சொல்லு” என்று அனுப்பி வைப்பது முதல், தென்னவனைக் கவர்வது போல் அவருடைய முன்னாலேயே அந்தப் பெண் நடமாடும் போது தாழ்ந்த குரலில் திட்டி உள்ளே அனுப்புவது வரை டெல்லி பாபுவாக பல காட்சிகளில் அசத்திவிட்டார் லிவிங்ஸ்டன்.
தருமனின் கூடவே பயணிக்கும் பங்குவாக சார்லி. இறுதியில் குற்றவுணர்வில் தவிக்கும் காட்சியில் நன்றாக நடித்திருந்தார். ‘காமன்மேன்’ மாதிரி ‘சிட்டிஸன்’ என்கிற கிழவர் பாத்திரத்தையும் பாரதிராஜா உருவாக்கி வைத்திருந்தார். “சிட்டிசனுக்கு வாழறதுக்கு உரிமையில்ல. சாகறதுக்குத்தான் உரிமையிருக்கு” என்பது போன்ற ‘சுளீர்’ வசனங்களில் அரசியல் காரம் கணிசமாகவே இருந்தது.
ஒரு சிறிய இடைவேளைக்குப் பிறகு மீண்டும் சேர்ந்த கூட்டணி
பாரதிராஜா + இளையராஜா கூட்டணி என்பது எப்போதும் ஸ்பெஷல். இளம்வயது முதலே நண்பனாக இருக்கும் பாரதிக்காக பிரத்யேமான டியூன்களை தனது ஹார்மோனியத்தில் ராஜா வைத்திருப்பாரோ, என்னவோ. இருவருக்கும் ஏற்பட்ட கருத்து வேறுபாடு காரணமாக, இந்தக் கூட்டணியில் ஒரு தற்காலிக விரிசல் விழுந்தது. ‘கடலோரக் கவிதைகள்’ படத்திற்குப் பிறகு பாரதிராஜாவின் படங்களில் தேவேந்திரன், ஹம்சலேகா போன்ற இசைமைப்பாளர்கள் உள்ளே வந்தார்கள். அந்தப் பாடல்களும் இனிமைதான் என்றாலும் இந்தக் கூட்டணியில் இருக்கும் பிரத்யேகமான மேஜிக் அவற்றில் இல்லை.
+ There are no comments
Add yours