“தந்தைப் பெரியார் திடீரென வருவார். ‘விசாலாட்சி இன்னைக்கு ஒரு விதவை திருமணம். நீ பேசுற’ என்பார். அன்றைக்கு செட்டிநாட்டில் சென்று விதவைத் திருமணம் குறித்து எனது தாயார் பேசுவார். என்னுடைய தந்தையாருக்கு விஷம் வைத்துக் கொல்ல எல்லாம் முயற்சி செய்தார்கள். அவ்வளவு எதிர்ப்புகள் இருந்தது. ஆனால் , எங்களுக்கு இன்னொரு பக்கம் திராவிட இயக்கத் தலைவர்களோடு பழகுகிறபோது, அந்த உணர்வுகள், எண்ணங்கள், அவர்கள் பழகுகிற விதம், அவர்கள் கொடுக்கிற மரியாதை இதெல்லாம் வந்தது. தந்தைப் பெரியார் அவர்கள் நான் சிறு வயதில் இருக்கும்போது என்னைத் தூக்கி மடியில் வைத்துக் கொண்டு, ‘சாப்பிட்டீங்களா?’ ,
‘ஸ்கூலுக்குப் போய்ட்டு வந்துட்டீங்களா?’ என்று எனக்கு மரியாதை கொடுத்து, ‘ங்க’ போட்டு பேசுவார். அந்த இயக்கத்தில் இருந்த யாரும் யாரையும், ‘வாடா, போடா’ என்று சொல்லி நான் கேட்டதில்லை. அண்ணாவாக இருந்தாலும் சரி, கலைஞராக இருந்தாலும் சரி ஒரு குடும்பப் பாசத்துடன் பழகினார்கள். இன்றைக்கு இருக்கும் வியாபார நோக்கங்களெல்லாம் இல்லாத காலம் என்பதை பதிவு செய்ய விரும்புகிறேன். இன்று அதை நாம் விட்டுவிட்டோம். அதை நாம் பின்பற்றவேண்டும். எந்தக் கட்சியிலாவது தலைவரைத் ‘தந்தை’ என்றோ, ‘அண்ணா’ என்றோ, ‘உடன்பிறப்பு’ அழைத்ததுண்டா? இப்படி குடும்பப்பாங்கான சுயமரியாதை கொண்ட இயக்கம் தான் திராவிட இயக்கம்.”
அரசியலான குடும்பப் பிண்ணனியில் இருந்து வந்த நீங்கள், அரசியல் பக்கம் வராது, சினிமா பக்கம் போனது ஏன்?
“அதற்குக் காரணம் என் தந்தையாரும் தாயாரும் பட்ட பாடுதான். அது ஒரு பெரிய சமுத்திரம். அந்த சமுத்திரத்தில் நம்மால் நீந்த முடியுமா என்று கேட்கும்போது, எனக்குத் தைரியம் வரவில்லை. நான் எப்போதும் நேரடியாக சென்று சண்டை போடக்கூடிய ஆளில்லை. நான் எதாவது கருத்து சொல்வதென்றால், இந்த மாதிரி நினைக்கிறேன் என்று சொல்வேனேத் தவிர, ‘இப்படித் தான் செய்யணும்’ என்று சொல்லமாட்டேன். எங்க அப்பாவிற்கு பெரியாரையோ, அண்ணாவையோ, கலைஞரைப் பற்றியோ தவறாகப் பேசினால் பிடிக்காது. அடித்துவிடுவார். அவர்களையெல்லாம் தலைவராக அல்ல; உயிரோடு கலந்தவராக நினைத்தார் எங்கள் அப்பா. அவர்களுடைய கொள்கைகள் தான் சரி, மற்றதெல்லாம் சரியில்லை என்பார். யாராவது மற்றக் கொள்கைகளைச் சொன்னால், ` ‘நீ குடியரசைப் படி’ , ‘திராவிட நாட்டைப் படி’, அப்படி நீ படிச்சா நீயும் என் ஆளாகிடுவ’ என்று பலரைப் படிக்க வைத்துக் கட்சியில் சேர்த்தவர் என் தந்தை. நம்ம ஆர்.எம் வீரப்பன் சார் எல்லாம் என் தந்தையாரின் சிஷ்யர் என்பார். இன்றைக்கும் அந்த போட்டோக்களையெல்லாம் அவருடைய அலுவலகத்தில் மாட்டி வைத்துள்ளார். அதுமாதிரி பல இளைஞர்களை இயக்கத்திற்குக் கொண்டுவந்து பணியாற்ற வைத்தப் பெருமை என் தந்தையாருக்கு உண்டு.”
+ There are no comments
Add yours