தமிழ்நாடு திறந்தநிலைப் பல்கலைக்கழகத்துல நுழைவுத் தேர்வு வச்சாங்க. அந்தத் தேர்வு எழுதி பாஸ் ஆகி படிப்பைத் தொடங்கலாம்னு முடிவெடுத்தேன். சும்மா படிச்சா படிக்கலாம் என்கிற எண்ணத்துல போகல. போகும்போதே எவ்ளோ வறுமை வந்தாலும் கட்டாயம் படிச்சிடணுங்கிற ஆணித்தரமான எண்ணத்தோட தான் படிக்கப்போனேன். முதலில் ஹிஸ்ட்ரி எடுத்தேன். அது கதை மாதிரி சண்டை, போர் பற்றி இருந்தது எனக்கு ஆர்வமா இருந்துச்சு. எந்த அரியரும் வைக்காம செகண்ட் கிளாஸ்ல பாஸ் ஆனேன்.
தேர்வுக்கு பத்து நாளைக்கு முன்னாடியே எந்த ஷூட்டிங், எவ்ளோ பணம் வருதுன்னாலும் அந்த டிகிரியை முடிக்காம விடக் கூடாதுன்னு வரலைன்னு சொல்லிடுவேன். வகுப்பு எடுக்கிற தேதியிலும் தவறாமப் போயிடுவேன். அவங்க கொடுக்கிற மொத்த அசைன்மென்ட்டையும் முடிச்சிடுவேன். படிக்கணுங்கிறதை ஒரு கனவா, லட்சியமா, ஆசையா என்ன பேர் வேணும்னாலும் வச்சிக்கலாம் அப்படி எடுத்துதான் படிச்சேன். அந்த நேரத்தில் தான் நான் ஆல்கஹாலில் இருந்து வெளியே வந்தேன். `முத்துக்காளை குடிக்கிறதனால ஒழுங்கா ஷூட்டிங் வர மாட்டேன்றாரு’னுலாம் பேச ஆரம்பிச்சாங்க. சில மீடியாவில் நான் செத்துட்டேன்னு செய்தி போட்டாங்க. அந்த சமயம் தான் நான் டிகிரி பாஸ் ஆனேன். தமிழ்நாடு திறந்தநிலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் என்னைக் கூப்பிட்டு, `இந்த வயசுலயும் படிக்கணும்னு முடிவெடுத்து படிச்சிருக்காங்க. எல்லாரும் இவரை மாதிரி இருக்கணும்னு’ பெருமைப்படுத்தினாங்க. அது எனக்கு உற்சாகத்தையும், ஊக்கத்தையும் கொடுத்துச்சு.
+ There are no comments
Add yours