மேலும், பெரிய படங்கள் எப்போதாவது பண்டிகை காலங்களில்தான் வருகின்றன. இடைப்பட்ட காலங்களில் திரைத்துறையின் பணியாற்றும் தினக்கூலித் தொழிலாளர்களின் வாழ்வியலை உறுதி செய்வதும் பிழைப்பு கொடுப்பதும் சிறு பட்ஜெட் படங்கள்தான். பெரிய நடிகர்கள் மார்க்கெட்டுக்கு ஏற்றமாதிரி ரெண்டு படத்துக்குச் சம்பளம் வாங்கினா பத்து தலைமுறைக்கு வாழவைக்கலாம். ஆனா, அன்றாட தினக்கூலிகளான தொழிலாளர்கள் அப்படிக் கிடையாது. ரஜினி படத்துக்கு வேலை செஞ்சாலும் அதே 720 ரூபாய் பேட்டாதான். புதுமுகங்கள் படத்துக்கு வேலை பார்த்தாலும் அதே 720 ரூபாய் பேட்டாதான் கிடைக்கும்.
சின்ன படங்கள் எவ்ளோவுக்கு எவ்ளோ அதிகமா வருதோ, தொடர்ச்சியான வேலை வாய்ப்புகளும் கிடைக்கும். சினிமாவும் செழிக்கும். சினிமாவைக் கலை நோக்கோடு பார்க்காமல் பிசினஸா மாற்றிட்டாங்க” என்று தனது ஆதங்கத்தை வெளிப்படுத்துபவரிடம், மலையாள சினிமாவில் தொடர்ந்து குறைந்த பட்ஜெட்டில் தரமான படங்கள் வெளிவருவது குறித்துக் கேட்டோம்…
“கேரளாவில் நம்மைவிட மக்கள்தொகை ரொம்ப குறைவுதான். அதனால், பார்வையாளர்களும் குறைவு. அவர்களாலேயே, சின்ன படங்களை தியேட்டரில் ரிலீஸ் பண்ண முடியும்போது நம்மால முடியாதா? அதுவும், ஒவ்வொரு மாவட்டத்திலும் ரெண்டு, மூணு தியேட்டர்களை அரசே கட்டிவைத்து நடத்திக்கிட்டு வருது. அதனால, முதலாளித்துவத்தின் ஆதிக்கம் குறைஞ்சிருக்கு. தமிழகத்துல, அதுபோன்ற சூழல் இல்லை. புதிதாக வரும் அரசு, தன் சார்பில் தியேட்டர்கள் கொண்டுவரப்படும் என்கிறது. வெறும் வார்த்தை அளவுல இருக்கே தவிர அது செயல் வடிவம் பெறுவதில்லை.
+ There are no comments
Add yours