விறுவிறு ட்ரீட்மென்ட்டில் ஒரு கேங்ஸ்டர் கதை கொடுக்க வேண்டும் என்ற முனைப்பு மட்டும் ஓரளவுக்கு வெற்றி பெற்றிருக்கிறது. ஸ்பீட் பிரேக்கராக வரும் ரொமான்ஸ் காட்சிகள் தவிர்த்து, படம் எங்கும் தேங்கி நிற்காமல் பயணிக்க முக்கியக் காரணம் சாம் சி.எஸ்-சின் பின்னணி இசை. சுமாரான சண்டைக் காட்சிகள், ட்விஸ்ட்களுக்குக் கூட தன் இசையால் வேறு வடிவம் கொடுத்திருக்கிறார். அதேபோல கிரண் கௌஷிக்கின் ஒளிப்பதிவு, ஒரு பீரியட் கேங்ஸ்டர் கதைக்கு ஏற்றவாறு சிவப்பு, மஞ்சள் வண்ணங்களில் ஜாலம் செய்திருக்கிறது. சத்யநாராயணின் படத்தொகுப்பும் அதற்குப் பக்கபலமாக நின்றிருக்கிறது.
ஸ்டன்ட் காட்சிகள் எடுக்கப்பட்ட விதம் சிறப்பு என்றாலும் நாயகனைத் துளைக்காத குண்டுகள், ஒருவர் பின் ஒருவராக வரிசையாக ஓடி வந்து அடிவாங்கும் அடியாட்கள் எனப் பார்த்துப் பழகிய பல விஷயங்கள் இதிலும் உண்டு. அதேபோல பேன் இந்தியா படம், தெலுங்கு – தமிழ் என இரண்டு மொழிகளில் எடுக்கப்பட்ட பைலிங்குவல் என்றெல்லாம் சொன்னாலும் லிப் சின்க் பிரச்னைகள் ஏராளம். விஜய் சேதுபதி, கௌதம் மேனன் க்ளோசப் காட்சிகள்கூட தெலுங்குப் படத்தின் தமிழ் டப்பிங் உணர்வையே கொடுக்கின்றன.
இரண்டாவது பார்ட்டுக்கு லீடுடன் முடியும் அந்த க்ளைமாக்ஸ் காட்சி, அப்படியே ‘கே.ஜி.எஃப் – 1’ க்ளைமாக்ஸின் ஜெராக்ஸ். நாயகன் வெள்ளை சட்டையில் ரத்தக்கறையுடன் வந்து ரவுடிகளைச் சந்திக்கும் அந்த இறுதிக் காட்சியில் ‘ரோலக்ஸ்’ என்ற குரல் வேறு தியேட்டர் எங்கும் ஒலிக்கிறது. மிடில பாஸ், ஓரளவுக்குத்தான்! நாயகன் சொல்லும் அந்த க்ளைமாக்ஸ் ட்விஸ்ட்டும் யூகிக்கக்கூடிய ஒன்றே!
+ There are no comments
Add yours