All Quiet on the Western Front: “பெருகும் தேசியவாதம், வலதுசாரி அரசுகள்!” – படம் சொல்லும் சேதி என்ன? | An overview of the oscar-nominated anti-war drama All Quiet on the Western Front

முதல் நாள் யுத்தத்திலேயே தன் உற்ற நண்பனை இழக்கும் பாலுக்கு நெற்றிப்பொட்டில் அறைந்தாற்போல களத்தின் யதார்த்தத்தை உணர்த்துகிறது போர். இறந்த தன் நண்பனின் உடலைக் காணும் அந்த நொடி, போர் குறித்த கனவுகள் அனைத்தும் சுக்குநூறாகி போகின்றன. அவன் தேசப்பற்று ஒன்றும் இல்லாமல் போகிறது. நாள்கள் செல்ல செல்ல எந்த நொடியிலும் உயிர் பறிபோகலாம் என்ற நிச்சயமற்ற சூழல் பாலை வேறொரு மனிதனாக மாற்றுகிறது. மறுபுறம், பிரான்சுடன் அமைதி உடன்படிக்கையில் ஜெர்மன் அதிகாரிகள் ஈடுபடுகிறார்கள். முடிவில் போர் நின்றதா, பாலின் கதி என்ன என்பதை ரத்தமும் சதையுமாக அதனுடன் எஞ்சியிருக்கும் மனிதத்தன்மையுடன் காட்சிப்படுத்தியிருக்கிறது திரைப்படம்.

படத்தின் ஒவ்வொரு ஃபிரேமிலும் பிரமாண்டம் காட்டிய அதே நேரத்தில் போர்க்களத்தில் இருக்கும் ராணுவ வீரன் ஒருவனின் மனநிலையை அட்டகாசமாகக் காட்சிப்படுத்தியிருக்கிறார் ஒளிப்பதிவாளர் ஜேம்ஸ் ஃப்ரெண்ட். அந்த அகநிலை எண்ணவோட்டங்கள் பார்வையாளர்களுக்கு முழுமையாகக் கடத்தப்பட்டிருக்கின்றன. அறிமுக நடிகர் ஃபெலிக்ஸ் காமரர் பதின்வயது பால் பௌமராகவே வாழ்ந்திருக்கிறார். எதிரி வீரர் ஒருவரைக் கத்தியால் குத்திவிட்டு அடுத்த சில நிமிடங்களில் அவன் குடும்ப புகைப்படத்தைப் பார்த்துவிட்டுப் பதற்றப்படும் காட்சி ஒன்றே மொத்த படத்தின் ஆழத்துக்குச் சாட்சி.

கலை வடிவமைப்பு, ஒளிப்பதிவு, ஒலி சேர்ப்பு என டெக்னிக்கல் டீம் ஒவ்வொன்றின் பணிகளும் நம்மை முதலாம் உலகப்போரின் இறுதி வருடங்களுக்கே அழைத்துச் சென்றுவிடுகின்றன.

படத்தின் வெற்றிக்கான காரணத்தை இயக்குநர் பெர்கர் இவ்வாறு குறிப்பிடுகிறார். “முதலாம் உலகப்போர் முடிந்து 100 வருடங்களுக்கு மேல் ஆனாலும், தேசியவாதம் என்ற பெயரில் மக்கள் நம்பும் ஓர் உணர்வு அவர்களை இப்படத்துடன் எளிதில் தொடர்புப்படுத்தி விடுகிறது. மேலும் ஐரோப்பாவில் வலதுசாரி அரசுகள் பெருகிவிட்டன. ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தின் இருப்பே கேள்விக்குறியாகியுள்ளது” என்று ஆதங்கப்படுகிறார்.