ஓப்பன்ஹெய்மராக சிலியன் மர்ஃபி. இன்செப்ஷன், டார்க் நைட், டன்கிர்க் என ஏற்கனவே நோலன் படங்களில் துணை கதாபாத்திரங்களில் நடித்தவருக்கு இது வாழ்நாள் கதாபாத்திரம். கௌபாய் தொப்பி, சிகார் பைப்புடன் நிஜ ஓப்பன்ஹெய்மரின் தோற்றத்தை மட்டுமல்லாமல் அவரது உடல்மொழியையும் அப்படியே திரைக்குக் கொண்டு வந்திருக்கிறார் சிலியன் மர்ஃபி. குவாண்டம் பிசிக்ஸ் மீது பேரார்வம் கொண்ட துடிப்பான இளைஞராக, பாசிச சக்திகளை வேரறுக்க இதுவே வழி என ஓயாமல் உழைக்கும் நடுத்தர வயது மனிதனாக, அணு ஆயுதங்களைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டிய அவசியத்தைச் சொல்லும் முதிர்ச்சியுடையவராக எனப் படம் முழுக்க ஓப்பன்ஹெய்மராகவே வாழ்ந்திருக்கிறார். அறம் சார்ந்து உள்ளெழும் கேள்விகளுடன் அவர் நடத்தும் போராட்டம், எப்போதும் ஒரு பெருவெடிப்புக்கு நடுவில் சிக்கித்தவிப்பதாக இருக்கும் அவரது உளவியல் என அனைத்தையும் அவரது கண்களிலேயே நம்மால் பார்த்துவிட முடியும். நான்-லீனியர் முறையில் கதை சொல்லப்பட்டதால் உடளவில் அவர் போட்டிருக்கும் அபார உழைப்பைப் பலரும் கவனிக்காமல் போகக்கூட வாய்ப்பிருக்கிறது.
ஹிரோஷிமா, நாகசாகியில் குண்டுகள் வீசப்பட்டதற்குப் பிறகு, தனது குழுவினரின் ஆரவாரத்திற்கு இடையே மேடையேறி அவர் பேசும் அந்த காட்சி இந்த ஆண்டின் மிகச்சிறந்த நடிப்பாக இருக்கக்கூடும். இந்த ஆண்டு அனைத்து முக்கிய விருது விழாக்களிலும் சிறந்த நடிகருக்கான பரிந்துரையில் நிச்சயம் சிலியன் மர்ஃபி பெயர் இடம்பெறும் என இப்போதே ஊர்ஜிதமாகச் சொல்லிவிடலாம்.
அவருக்கு இணையாக நடிப்பில் மிரட்டுகிறார் லூயிஸ் ஸ்ட்ராஸாக வரும் ராபர்ட் டௌனி ஜூனியர். படத்தின் இறுதிக்கட்ட காட்சிகளை தாங்கிப்பிடிப்பது இவரது நடிப்புதான். முக்கிய கதாபாத்திரத்தில் ராணுவ அதிகாரியாக கவர்கிறார் மேட் டேமன். ஓப்பன்ஹெய்மரின் மனைவி கிட்டியாக வரும் எமிலி பிளன்ட் முதிர்ச்சியான நடிப்பை வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார். ஃபுளோரன்ஸ் ப்யூ, ரமி மாலிக் என நமக்கு பரிட்சயமான ஹாலிவுட் முகங்கள் படம் முழுக்க நிரம்பியிருக்கின்றன. அனைவருமே அந்தந்த கதாபாத்திரங்களாகவே நம் மனதில் பதிவது படத்தின் பெரிய பிளஸ்!
பெருமளவில் வசனங்களால் நகர்த்தப்படும் டிராமாவாக படம் இருப்பதால் இன்னும் கூடுதல் மெனக்கெடலுடன் எழுதப்பட்டிருக்கின்றன வசனங்கள். சாதாரண காட்சியையும் சிறப்பான காட்சிகளாக மாற்றுவது அவைதான். முந்தைய நோலன் படங்களில் நாம் பெரிதும் பார்க்காத அம்சம் இது. அவர் படங்களில் ஒழுங்காக வசனங்கள் கேட்பதில்லை என இதற்கு முன்பு ரசிகர்கள் புகார் வைத்ததுண்டு. அசாத்திய ஆக்ஷன் காட்சிகளைப் பதிவுசெய்யும் ஐமேக்ஸ் கேமராக்கள் இம்முறை நடிகர்களின் முகத்தில் நிகழும் சின்ன சின்ன அசைவுகளைப் படம்பிடிக்கப் பயன்பட்டிருக்கின்றன. அதிக க்ளோஸ்-அப் ஷாட்ஸ் கொண்ட நோலன் படமாகவும் இதுவே இருக்கும். படம் ரிலீஸ் ஆவதற்கு முன்பு பெரிதும் பேசப்பட்ட அந்த அணுகுண்டு சோதனை காட்சியும், அது படமாக்கப்பட்ட விதமும் சிறப்பு. அத்தனை பெரிய வெடிப்பு திரையில் நிகழும்போதும், அந்த பிரமிப்பில் திளைக்காமல் இப்போது ஓப்பன்ஹெய்மர் எண்ணவோட்டம் என்னவாக இருக்கும் என நம்மை யோசிக்கவைப்பதில் ஒரு இயக்குநராக வெற்றிகாண்கிறார் நோலன். அவரது இந்த நோக்கத்தை செயல்படுத்தியதில் ஒளிப்பதிவாளர் ஹோய்டே வான் ஹோயட்டேமா மற்றும் எடிட்டர் ஜெனிஃபர் லேமுக்கும் பெரிய பங்கு இருக்கிறது. பரபரப்பைக் கூட்டும் லூட்விக் கோரன்ஸனின் இசை படத்துக்கு முக்கிய பலம்.
தான் இறங்கி அடிக்கும் ஏரியாவில் இருந்து கொஞ்சம் வெளியில் வந்து, அதே சமயம் தனது பலங்கள் எதையும் விட்டுவிடாமல் தான் இன்னும் ப்ரைம் ஃபார்மில்தான் இருக்கிறேன் என்பதை இந்தப் படம் மூலம் அழுத்தம் திருத்தமாகச் சொல்லியிருக்கிறார் நோலன். அவரது 12 படங்களில் மிக முக்கியமான படமாக ‘ஓப்பன்ஹெய்மர்’ காலத்துக்கும் பேசப்படும் என்பதில் எந்த சந்தேகமும் வேண்டாம்.
